Ode aan die Oude Eem

Waar het water gaat en het landschap vanzelf ontstaat
Waar de stroming de stad tot leven bracht
Waar hij als Elizabeth meanderde naar ons nieuwste ziekenhuis
Waar hij Amersvoorde zelf voor had bedacht
Waar de verdwenen rivier nog steeds blijft kloppen
Waar het Havik de stad als haven moest verrijken
Waar hij ondergronds nog menigeen verbijstert
Waar hij zich als Sloot van Kodde nog stiekem laat bekijken
De Oude Eem zag gebeuren waar men zo heilig in gelooft
En zag ook dat zijn taak toen was volbracht
Hemus werd ontgonnen en slank zoals beloofd
Net als zijn maat, de Fivel, die het noorden klooft,
Is hier het Heiligenberger vuur nog niet gedoofd en
Stroomt hij dus nog altijd rustig door ons hoofd

Een gedicht van Arjen van der Linden, voormalig Stadsdichter van Amersfoort.